Dr. Mehrdad Nosrati Mehreshaer
ادبی-فرهنگی-پژوهشی
ای کاش بال لحظه هایم را نمی بستند
اسب سپید بادپایم را نمی بستند
می ریختم جادوگران را بر ذلیل خاک
با سحر اگر راه دعایم را نمی بستند
از پشت سنگ گور هم آواز می خواندم
با خاک اگر راه صدایم را نمی بستند
از ترس گرگ آسمان افتاده ام در چاه
حاشا برادرها که پایم را نمی بستند
ای چشم بی سو! کوره راهی داشتیم ای کاش
بر میخ دیواری عصایم را نمی بستند
(مهرداد نصرتی مهرشاعر/ از مجموعه تیه/ ۱۳۶۹)
هیچ مپرسید چرا گر گرفته ام
خجلت عریانم و چادر گرفته ام
طعنه مزن خشمت ادایی شعرایی ست
یا که نقابی به تظاهر گرفته ام
هق هق هر رعدم و برق نگهی خیس
شبزده بارانم و شرشر گرفته ام
بین همه خیل اسیران درد عشق
دامن عصیان زده حر گرفته ام
غرق خودم، غوطه ور عمق سیاهی
از صدف چشم خودم در گرفته ام
طنه مزن نشئه ام و کاسه سر گرم
یا که تو را گوش به غرغر گرفته ام
بس که پر از کوچه نامردمی ست شهر
پنجره ام، روی خود آجر گرفته ام
های حذر! دور! دور! پیش نیایید
گر زده ام، گر زده ام، گر گرفته ام
(غزل از مجموعه تیه/ مهرداد نصرتی مهرشاعر/ سرایش ۱۳۶۹)